Ritningarlestrar fyrir Sunnudagsmessu
17. sunnudagur, ár B
Fyrsti ritningarlestur:
Síðari bók konungannaMaður kom frá Baal Salísa og færði guðsmanninum frumgróðabrauð, tuttugu byggbrauð og mulið korn í mal sínum. Og Elísa sagði: “Gefðu fólkinu það að eta.” En þjónn hans mælti: “Hvernig get ég borið þetta hundrað mönnum?” Hann svaraði: “Gefðu fólkinu það að eta. Því að svo segir Drottinn: Þeir munu eta og leifa.” Þá lagði hann það fyrir þá, en þeir neyttu og gengu frá leifðu, eins og Drottinn hafði sagt.
Sálmur:
Öll sköpun þín lofar þig, Drottinn, og dýrkendur þínir prísa þig. Þeir tala um dýrð konungdóms þíns, segja frá veldi þínu. Allra augu vona á þig, og þú gefur þeim fæðu þeirra á réttum tíma. Þú lýkur upp hendi þinni og seður allt sem lifir með blessun. Drottinn er réttlátur á öllum sínum vegum og miskunnsamur í öllum sínum verkum. Drottinn er nálægur öllum sem ákalla hann, öllum sem ákalla hann í einlægni.
Síðari ritningarlestur:
Bréf Páls til EfesusmannaÉg, bandinginn vegna Drottins, áminni yður þess vegna um að hegða yður svo sem samboðið er þeirri köllun, sem þér hafið hlotið. Verið í hvívetna lítillátir og hógværir. Verið þolinmóðir, langlyndir og umberið hver annan í kærleika. Kappkostið að varðveita einingu andans í bandi friðarins. Einn er líkaminn og einn andinn, eins og þér líka voruð kallaðir til einnar vonar. Einn er Drottinn, ein trú, ein skírn, einn Guð og faðir allra, sem er yfir öllum, með öllum og í öllum.
Guðspjall:
JóhannesarguðspjallEftir þetta fór Jesús yfir um Galíleuvatn eða Tíberíasvatn. Mikill fjöldi manna fylgdi honum, því þeir sáu þau tákn, er hann gjörði á sjúku fólki. Þá fór Jesús upp á fjallið og settist þar niður með lærisveinum sínum. Þetta var laust fyrir páska, hátíð Gyðinga. Jesús leit upp og sá, að mikill mannfjöldi kom til hans. Hann segir þá við Filippus: “Hvar eigum vér að kaupa brauð, að þessir menn fái að eta?” En þetta sagði hann til að reyna hann, því hann vissi sjálfur, hvað hann ætlaði að gjöra. Filippus svaraði honum: “Brauð fyrir tvö hundruð denara nægðu þeim ekki, svo að hver fengi lítið eitt.” Annar lærisveinn hans, Andrés, bróðir Símonar Péturs, segir þá við hann: “Hér er piltur, sem er með fimm byggbrauð og tvo fiska, en hvað er það handa svo mörgum?” Jesús sagði: “Látið fólkið setjast niður.” Þarna var gras mikið. Menn settust nú niður, um fimm þúsund karlmenn að tölu. Nú tók Jesús brauðin, gjörði þakkir og skipti þeim út til þeirra, sem þar sátu, og eins af fiskunum, svo mikið sem þeir vildu. Þegar þeir voru mettir, segir hann við lærisveina sína: “Safnið saman leifunum, svo ekkert spillist.” Þeir söfnuðu þeim saman og fylltu tólf körfur með leifum byggbrauðanna fimm, sem af gengu hjá þeim, er neytt höfðu. Þegar menn sáu táknið, sem hann gjörði, sögðu þeir: “Þessi maður er sannarlega spámaðurinn, sem koma skal í heiminn.” Jesús vissi nú, að þeir mundu koma og taka hann með valdi til að gjöra hann að konungi, og vék því aftur upp til fjallsins einn síns liðs.